قهوه سبز هائیتی

توضیحات

کشورهای مختلفی به کشت و تولید قهوه می پردازند که نام آن ها بر سر زبان است. اما برخی کشورها نیز هستند که نامشان کمتر شنیده شده ولی قهوه های خوبی را به بازار عرضه می کنند. هائیتی یکی از این کشورهاست. در این پست با قهوه سبز هائیتی آشنا خواهید شد.

هائیتی کشوری است در جزیره هیسپانیولا در دریای کارائیب است که یازده میلیون جمعیت را در خود جای داده است. هائیتی تنها با کشور جمهوری دومینیکن هم مرز است. 95 درصد مردم هائیتی سیاه پوست هستندو بیشتر آن ها مسیحی هستند. شاید نام وودوو را شنیده باشید. وودوو آیینی است که در هائیتی و جامائیکا رایج است که مناسک و آیین‌های مذهبی این افراد بسیار غیرعادی و از دیدگاه انسان‌شناسی و قوم‌شناسی بسیار جالب است، اما آن‌ها به هیچ وجه به عبادت شیطان، آن‌طور که در برخی از انواع شیطان‌پرستی دیده می‌شود، نمی‌پردازند. وودوو بر پایهٔ نیاپرستی، جادوگری و خرافات استوار است و شکل شعایر و مراسم جادویی به خود می‌گیرد.

احتمالا نام هائیتی را در صدر اخبار در سال 2010 شنیده اید.در سال 2010 زلزله ای با قدرت هفت ریشتر در این کشور رخ داد که خسارات زیادی به خانه ها و مردم وارد نمود.

هائیتی دو سوم نیروی کار خود را در بخش کشاورزی دارد. اغلب محصولات کشاورزی در خود کشور استفاده می شود. اما قهوه کالای اصلی است که ارز آور کشور هائیتی است. با این حال این کشور فقیر ترین کشور نیمکره غربی می باشد.

چگونه پای قهوه به هائیتی باز شد؟

احتمالا قهوه اولین بار از جزیره مارتینیک در سال 1725 به هائیتی آمده است. آن زمان تازه فرانسه این کشور را استعمار کرده بود. اولین قهوه احتمالاً در اطراف Terroir Rougeدر شمال شرقی کشور رشد کرده است. ده سال بعد مزرعه قهوه ای در کوه های شمال هائیتی پدید آمد. تولید قهوه در این کشور به سرعت افزایش یافت و به زعم بعضی در سال های 1750 تا 1788 این کشور بین 50 تا 60 درصد قهوه جهان را کشت می کرده است.

اوج صنعت قهوه در هائیتی در سال 1788 بود ولی بعد از انقلاب این کشور که به استقلال آن منجر شد، رشد قهوه رو به افول رفت. این صنعت دوباره خود را بازسازی کرد و در سال 1850 به اوج رسید. در سال 1949 هائیتی یک سوم قهوه جهان را تامین می کرد. بلاهای طبیعی مانند زلزله و اتفاقات سیاسی  تاثیر زیادی بر کاهش تولید قهوه در هائیتی داشته است. فروپاشی قرارداد بین المللی قهوه در هائیتی بعد از انقلاب منجر شد تا کشاورزان ترجیح بدهند تا درختان قهوه خود را بسوزانند و و به جای زغال چوب استفاده نمایند.

فراز و نشیب قهوه

در سال 1995 سازمان فدراسیون انجمن های بومی قهوه (FACNا) تشکیل شد. در آن زمان این فدراسیون قهوه هایی با پوست خشک شده را از کشاورزان خریداری می کرد و سپس آن ها را فراوری، مرتب و مخلوط میکرد.این فدراسیون یک نام تجاری به نام هائیتین بلو ایجاد کرد که معنی آن به  رنگ قهوه خام بعد از فراوری شسته نشات میی گیرد. با انجام این کار، برای مدتی این فدراسیون توانست قیمت های پرداخت
شده به کشاورزان را افزایش دهد. با همه این ها سو مدیریت این سازمان منجر به کاهش حجم قهوه شد و نبستن قرارداد با برشته کاری ها منجر به ورشکستگی نهایی این فدراسیون شد.

زمین لرزه سال 2010 و ویرانی صنعت قهوه سقوط این صنعت را دوچندان کرد. ارزش قهوه در سال 2000به 7میلیون دلار رسید و تا سال 2010به تنها 1میلیون دلار کاهش یافت. ایین امید وجود داشت در کنار انبه ، این دانه نیز به بهبود اوضاع اقتصادی کمک کند ولی اینگونه نشد. سازمان های غیردولتی مختلفی برای سرمایه گذاری در این صنعت تلاش نموده اند  و در حالی که قهوه های شسته شده و با کیفیت بالایی از کشور صادر می شود، اما این صنعت هنوز هم بسیار کوچک و به کندی در حال رشد است.

  قهوه های هائیتی قابل  ردیابی هستند؟

هیچ مزرعه ای در این کشور قهوه خود را به تنهایی نمی فروشد. همچنین هائیتی تقریبا به میزان مصرف داخلی قهوه تولید می کند و مقدار کمی را صادر می کند. طعم قهوه های هائیتی ترش مزگی کم و تند است. همچنین تن واری سنگینی دارد. زمان برداشت قهوه از آگوست تا مارس است و ارتفاع زمین های کشت از 300 تا 2000 متر از سطح دریاست.

زیرگونه های قهوه هائیتی

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتورا، گیاه پا کوتاه قهوه

کاتورا (Caturra)، زیر گونه‌ای از گونه بوربون (گونه ای دیگر از عربیکا) است که در برزیل یافت شد. اما نتوانست طرفداری در این کشور پیدا کند. این گونه در کشورهای دیگر از جمله اندونزی، کلمبیا و … گسترش یافت. گیاه کاتورا کوتاه است و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری نسبت به گونه مادر خود، بوربون، دارد. اگر گونه کاترا در ارتفاع بالاتری کشت شود، از کیفیت آن کاسته می‌شود. به علت کوتاهی درخت کاتورا، شاخه های پربار تری از میوه دارند. رنگ میوه کاتورا زرد و قرمز بوده و برداشت آن آسان تر از دیگر گونه ها انجام می‌شود.