قهوه سبز ویتنام

Vietnam Green Coffee

توضیحات

ویتنام کشوری کوچک و زیبا در جنوب شرق آسیا است. ویتنام پس از جنگ با آمریکا در زمینه اقتصاد پیشرفت قابل توجهی داشته است. این کشور محصولات کشاورزی فراوانی دارد که به صادرات آن می پردازد‌. قهوه سبز ویتنام در بین کسانی که قهوه خور هستند، نامی آشناست.

احتمالا برای یک بار هم که شده درباره جنگ آمریکا و ویتنام شنیده اید. جنگی که کشته های فراوانی به جا گذاشت و مردم ویتنام به مدت ۲۰ سال در قحطی و فقر به سر بردند. پس از این جنگ این کشور تلاش های فراوانی کرد تا دوباره خود را از نو بسازد. ویتنام در سی سال گذشته توانست به پیشرفت چشمگیری در اقتصاد برسد و مردم خود را از فقر مطلق رها کند. حاصل این پیشرفت ها و تلاش ها لقب ببر اقتصادی آسیا است که به ویتنام داده اند.

اما تنها ویژگی جالب و قابل توجه ویتنام اقتصاد آن نیست. سالانه تعداد زیادی گردشگر برای شرکت در آیین های مذهبی،فستیوال ها، بازدید از کاخ ها و مکان های باستانی به این کشور زیبا سفر می کنند.
یکی دیگر از ویژگی هایی که این کشور را خاص میکند، آب و هوای موسمی استوایی آن است. همین ویژگی باعث شده تا کشور ویتنام در کشاورزی و جنگلداری مشهور شود. یکی از معروف ترین محصولات کشاورزی این کشور، قهوه می‌باشد.

ویتنام، معروف در تولید روبوستا

در بین کشورهای تولید کننده قهوه با کیفیت، شاید ویتنام نام چندان مطرحی نباشد. اما این کشور یکی از تولید کنندگان قهوه روبوستا است که طرفداران خود را دارد.

چگونه پای قهوه به ویتنام باز شد؟

سال ۱۸۵۷ قهوه توسط فرانسوی ها به ویتنام رسید. اما تا سال های بعد به عنوان یک محصول تجاری و پرسود  مطرح نشد.  در هنگام جنگ امریکا و ویتنام کشت قهوه در مزارع متوقف شد. پس از جنگ صنعت  قهوه به صورت اشتراکی شد و گسترش یافت.

آیا قهوه های ویتنام قابل ردیابی است؟

قهوه ویتنام و زمین های کشت آن توسط شرکت های بزرگ چند ملیتی مدیریت می شوند به همین جهت به آسانی می توان رد قهوه را از مزرعه کشت آن گرفت.

طعم و قهوه قهوه ویتنام

ویتنام اغلب به تولید قهوه روبوستا می پردازد. اما تولیدات محدودی از قهوه عربیکا نیز دارد. قهوه ویتنام شیرین مزگی ندارد. در کنار  این موضوع طعم چوبی نیز می‌دهد.  طعمی که گویای کیفیت متوسط قهوه می‌باشد.
قهوه ویتنام دارای اسیدیته زیاد می‌باشد. اسیدیته در واقع طعمی است که در هنگام نوشیدن قهوه در دهان ایجاد می شود.

مناطق پرورش دهنده قهوه سبز ویتنام

سه منطقه عمده که در کشور ویتنام به کشت و پرورش قهوه  می پردازد عبارتند از : ارتفاعات مرکزی، منطقه مرکزی و منطقه جنوبی.
ارتفاعات مرکزی ویتنام استان های داک لاک،جیا لای و کن توم را شامل می شود. دو استان داک لاک و لام دونگ بزرگترین تولید کنندگان اصلی قهوه ویتنام هستند. این منطقه حدود 70 درصد روبوستای ویتنام را تامین می کنند. البته در این مناطق قهوه عربیکا نیز کشت می شود. البته کشت عربیکا مربوط به سال های اخیر نیست، بلکه بیش از یک قرن است که در لام دونگ عربیکا کاشت می شود. نسبت قهوه عربیکا به نوع روبوستا بسیار محدود و ناچیز می باشد.

زمان برداشت قهوه در تمامی کشور ویتنام از جمله ارتفاعات مرکزی، ماه نوامبر تا مارس می باشد. این منطقه ، همانطور که گفته شد، بیشتر روبوستا می باشد ولی مدار عربیکای کشت شده نیز از گونه بوربون است.

ویتنام جنوبی

برای آن که به ردیابی قهوه این منطقه برویم، باید به استان دونگ نای، شمال شرق شهر هوشی شین برویم. این منطقه تولید عمده قهوه روبوستا را دارد. ویتنام جنوبی بسیار مورد توجه شرکت نستله قرار گرفته است تا قهوه مورد نیاز خود را تامین کند.

ویتنام شمالی

ارتفاع این منطقه  در حدود 800 تا 1600 متر می باشد. در این ارتفاع زمین های مناسب کشاورزی وجود دارد که مناسب کاشت عربیکا می باشد اما به میزان محدودی قهوه با کیفیت در این منطقه یافت می شود.  کشور ویتنام  پانزدهمین کشور تولید کننده قهوه عربیکا در جهان است اما سهم تولید این نوع قهوه در این کشور تنها 3 تا 5 درصد کل قهوه تولیدی ویتنام است. گونه های کشت شده در این منطقه بوربون، کاتیمور، اسپارو و صد البته روبستا می باشد.

گونه های  کشت شده در ویتنام

روبوستا

قهوه ربوستا یکی از دو نوع اصلی قهوه است که ویژگی‌های خاص خود را دارد. ظاهر قهوه روبوستا گرد تر و کوچک تر است و شکاف روی دان، صاف تر نسبت به دان عربیکا می‌باشد. درختان ربستا تا ۱۰ متر رشد می کنند و در برابر آفات بسیار مقاوم هستند.
همانطور که می‌دانید در قهوه ترش مزگی یا اسیدیته نیز وجود دارد. از سوی دیگر طعم تلخ مزگی نیز از طعم های غالب قهوه است. از قدیم، طرفداران تلخ مزگی در قهوه بیشتر بوده  و برخی حس کردن این طعم را در نوشیدن یک فنجان قهوه ترجیح می‌دادند. روبوستا داری تلخ مزگی بالایی نسبت به عربیکا است.
همچنین طعم شیرینی کمتری دارد. کافئین دان ربوستا بیش از دان عربیکا است.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتیمور

کاتیمور ترکیب نژادی دو گونه کاتورا و تیمور است. این نوع قهوه، گونه مقاومی نسبت به آفت های گیاهی است. این گیاه ترکیب دو گونه ای است که رگه ربستا دارد، باعث شده تا این نوع قهوه کیفیت بالایی نداشته باشد ولی به خاطر مقاومت و دفع بالای آفات در ویتنام کاشت می شود.

روش فرآوری قهوه ویتنام

همان طور که می دانید، دانه قهوه‌ای که ما می شناسیم، در واقع هسته میوه درخت قهوه است. به طبع از مرحله برداشت تا زمانی که دان قهوه به دست ما می‌رسد، فعالیت هایی رخ می دهد که به آن فرآوری گفته می‌شود. نحوه فرآوری به صورت‌های مختلف رخ می‌دهد. از روش سنتی یا خشک که زیر آفتاب خشک می‌شود تا غوطه وری با دی اکسید کربن.

در ویتنام روش فرآوری قهوه به  صورت شسته یا خیس است.

روش شسته یا خیس

میوه‌های درخت قهوه به دو صورت دستی یا مکانیکی برداشت می‌شود. پس از آن دانه‌های معیوب و خار و خاشاک لابه لای میوه‌های قهوه را جدا می‌کنند. پس از این مرحله با کمک شناور سازی، دوباره دانه‌های معیوب و سنگ‌ها را جدا می‌کنند.

مرحله بعد پوست گیری گیلاس قهوه است. در این قسمت پوست و گوشت گیلاس جدا می‌شود. جدا کردن این قسمت‌ها توسط دستگاهی به نام دلپور صورت می‌گیرد. شاید فکر کنید بعد از جدا شدن پوست گیلاس قهوه به دانه اصلی آن می‌رسیم؛ اما بین دانه و پوست و گوشت، مایع لزج و چسبناکی به نام موسیلاژ وجود دارد. جدا سازی موسیلاژ نیز مرحله مخصوص به خود دارد. موسیلاژ در آب حل نمی‌شود، به همین جهت شستن دانه‌ها کمکی به از بین بردن آن نمی‌کند. به همین جهت کشاورزان مجبورند به دو روش تخمیر و یا دستگاه موسیلاژ گیر این مایع را از روی دانه‌های قهوه بزدایند.

پس از آن، قهوه شسته شده همراه با پارچمنت یا پوست دانه در آفتاب پهن شده تا خشک شوند. برای آن که همه دانه‌ها یکسان خشک شوند، به طور مرتب جابه جا می‌شوند.