قهوه سبز ونزوئلا

venezuela Green Coffee

توضیحات

ونزوئلا کشوری زیبا در امریکای جنوبی است که جزو مناطق گرمسیری محسوب می شود. این کشور از قدیم زمین های کشت حاصل خیزی برای محصولات مختلف داشته است.  در این پست شمارا با قهوه سبز ونزوئلا آشنا می کنیم.

آبشار آنجل

ونزوئلا کشور فراقاره ای است که در شمال امریکای جنوبی و جزایری در دریای کارائیب واقع شده است. این کشور با اقلیم گرمسیری طبیعت بکر و فوق العاده ای را در خود جای داده است. قسمتی از رشته کوه اند و جنگل های آمازون در ونزوئلا واقع شده است. همچنین بلند ترین آبشار جهان، یعنی آبشار آنجل، از زیبایی های ونزوئلا می باشد.  این کشور بیش از هزار رودخانه دارد که مهم ترین آن، رود اورینوکو است که ۲۵۰۰ کیلومتر طول دارد. در آمد اصلی این کشور متکی به نفت است اما محصولات دیگری نیز  منبع درآمد این کشور می باشد.

قهوه در ونزوئلا

اولین بار یک کشیش یسوعی به نام خوزه گومیلا در سال ۱۷۳۰ این دان خوش طعم را به ونزوئلا آورد. ونزوئلا در آن زمان مزارع کاکائو و تنباکو فراوانی داشت که بزده های آفریقایی در آن کار می کردند. در اول قرن ۱۹ قهوه، نقش فزاینده و مهمی در اقتصاد ونزوئلا داشت. در سال هایی که این کشور درگیر جنگ برای استقلال بود، سال های ۱۸۱۱ تا ۱۸۲۳، تولید کاکائو کاهش یافت و کشت قهوه بیشتر شد.

مزارع قهوه در ونزوئلا

دوران رونق قهوه از دهه ۱۹۳۰ شروع شد و تا ۱۸۵۵  ادامه داشت که یک سوم قهوه جهان در این دوران توسط ونزوئلا تامین میشد.
سال ۱۹۱۹ اوج شکوفایی قهوه در ونزوئلا بود که در سال ۱.۳۷ میلیون کیسه قهوه تولید می شد. قهوه و کاکائو در این سال ها، بیشترین کالای صادراتی این کشور بود.

در سال ۱۹۲۰ اقتصاد ونزوئلا وابسته به نفت بود ولی قهوه هنوز منبع درآمد خوبی محسوب می شد. درآمد های حاصل صرف زیر ساخت های ملی شد. ده سال بعد قیمت قهوه کاهش یافت و  در ادامه زیر ساخت های تولید و فرآوری آن آسیب فراوانی دید. در این دوران قهوه با سختی‌های فراوان راه خود را به بازار جهانی باز نگه داشت و صادرات آن با کلمبیا برابری می کرد. در زمان هوگو چاوز سیاست های صنعت قهوه این کشور نیز عوض شد. نتیجه این سیاست ها تولید قهوه آسیب فراوانی دید.

امروزه ونزوئلا قهوه کمی به سایر کشورها ارسال می کند به همین جهت سخت میتوان قهوه با کیفیتی از این کشور یافت.
قهوه های با کیفیت ونزوئلا که نادر هستند، اسیدیته کم و طعمی شیرین دارند. فعلا قهوه ونزوئلا بسیار کمیاب است و شاید در سال های آتی این روند تغییر کند.

گونه های قهوه ونزوئلا

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتورا، گیاه پا کوتاه قهوه

کاتورا (Caturra)، زیر گونه‌ای از گونه بوربون (گونه ای دیگر از عربیکا) است که در برزیل یافت شد. اما نتوانست طرفداری در این کشور پیدا کند. این گونه در کشورهای دیگر از جمله اندونزی، کلمبیا و … گسترش یافت. گیاه کاتورا کوتاه است و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری نسبت به گونه مادر خود، بوربون، دارد. اگر گونه کاترا در ارتفاع بالاتری کشت شود، از کیفیت آن کاسته می‌شود. به علت کوتاهی درخت کاتورا، شاخه های پربار تری از میوه دارند. رنگ میوه کاتورا زرد و قرمز بوده و برداشت آن آسان تر از دیگر گونه ها انجام می‌شود.

موندو نوو ، فرزند بوربون و تیپیکا

حاصل پیوند طبیعی بوربون قرمز و تیپیکا، گونه موندو نوو  می‌باشد. این زیرگونه اولین بار در برزیل یافت شد و بسیار پر بازده است. یک فنجان قهوه زیر گونه موندو نوو  کیفیت بالایی را به ارمغان می‌آورد. این گونه بیشتر در امریکای جنوبی و بعضا امریکای مرکزی کشت می‌شود. گیاه این زیرگونه به ارتفاع بلندش مشهور است. البته این گیاه با تمام ویژگی‌های مثبت، در برابر آفت بسیار آسیب پذیر است.