قهوه سبز تانزانیا

توضیحات

تانزانیا کشوری است که از سال ها قبل ایرانیان در این مکان رفت آمد داشتند. قهوه محصول جدا نا پذیر این کشور بوده که طعم آن پیچیده و با اسدیته بالا بوده و طعم یاد های توتی و میوه ای را به شما می دهد. در این پست شما با قهوه سبز تانزانیا آشنا خواهید شد.

تانزانیا کشوری است در  در شرق آفریقا که با کشورهای بوروندی، مالاوی، اوگاندا،کنگو،کنیا، زامبیا و موزامبیک همسایه است. این کشور از سمت شرق نیز ساحل زیبایی با اقیانوس هند دارد.
جالب است بدانید بعد از اسلام از شهرهای شیراز، شوشتر و سیراف در ایران مهاجرانی به زنگبار کوچ کردند. رهبر این مهاجران، حاکم شیراز علی بن سلطان حسن بود. او در زمان حکومت آل بویه با هفت پسرش و حدود ۷۰۰ نفر با چند کشتی عازم آفریقا شد و در شهر زنگبار سکونت گزید. زنگی بار نامی بود که شیرازی ها به معنای کرانه سیاه پوستان بر آن شهر قرار دادند. که بعد ها  به زنگبار تغییر یافت.

بعد از سیرازی ها، اهالی بلوچی کائوله تانزانیا نیز خود را از نوادگان ایرانی و سربازان بلوچ میدانند که عمانی ها در این منطقه مستقر کرده بودند. ساخت نخستین مدرسهو بیمارستان به نان ایرانیان در تانزانیا ثبت شده است. هرچند امروزه نسل زیادی از شیرازی ها در این کشور باقی نمانده اما آداب و فرهنگ آنان هنوز پای برجاست. حزب سیاسی موسوم به شیرازی تبار و تیم فوتبالی به همین نام در این کشور نیز وجود دارد..

تانزانیا در شمال شرقی کوهستانی واقع شده و جنگل های متراکم دارد و کوه کلیمانجارو که بلند ترین کوه آفریقا است، نیز همانجا واقع شده است. تانزانیا قسمتی از دریاچه ویکتوریا، دریاچه تانگانیکا (عمیق ترین دریاچه آفریقا) و دریاچه نیاسا را شامل می شود. بخش مرکزی تانزانیا نیز در فلاتی پهناور قرار دارد که زمین های زراعی و دشت های پهناور فراوانی را در خود جای داده است.

اقتصاد تانزانیا بر پایه کشاورزی است که بیش از نیمی از تولید ناخالص ملی را شامل می شود. از محصولات مهم کشاورزی این کشور می توان به پنبه، چای، توتون و قهوه می باشد.

قهوه در تانزانیا

در قرن 16 قهوه از اتیوپی وارد تانزانیا شد. این قهوه توسط مردم هایا به این کشور آورده شده بود، به همین جهت به نام قهوه هایا و آموانی معروف شد. حدس زده می شود قهوه ای که وارد کشور شده از گونه ربوستا بوده است. از آن زمان قهوه جزء جدایی ناپذیر مردم تانزانیا شد. در آن زمان مردم تانزانیا گیلاس های رسیده را می جوشاندند و چند روز آن هارا در معرض دود قرار می دادند. سپس به جای دم کردن، دانه های آن را می جویدند.

اما قهوه به عنوان یک محصول سود آور از ابتدای استعمار آلمان بر تانزانیا شناخته شد. در اوایل دهه 1910 آلمانی ها کشت عربیکا را در سراسر منطقه بوکوبا اجباری کردند.روش آلمانی ها متفاوت از روش مردم هایا بود. مردم هایا ابتدا تمایلی به جایگزینی محصولات غذایی خود با قهوه نداشتند. با این حال رشد قهوه در منطقه بیشتر و بیشتر شد . در مناطق دیگر نیز قهوه کشت می شد ولی چون مردم آن مناطق آشنایی زیادی با قهوه نداشتند، مقاومتی از خود نشان ندادند.

از سوی دیگر قبیله چاگا که در اطراف کوه کلیمانجارو زندگی می کردند، بعد از پایان تجارت برده آلمانی ها، به طور کامل به کاشت قهوه روی آوردند. پس از جنگ جهانی اول کنترل منطقه به دست انگلیسی ها افتاد. آن ها کمپینی برای کاشت بیش از ده میلیون نهال در بوکوبا راه اندازی کردند که در نهایت به علت درگیری با اهالی هایا منجر به ریشه کن شدن درختان قهوه شد. اولین تعاونی قهوه به نام انجمن کاشت بومی کلیمانجارو در سال 1952 تاسیس شد. این تعاونی یکی از چندین تعاونی بود که در آن تولیدکنندگان فروش مستقیم  به لندن را داشتند.پس از استقلال تانزانیا دولت سعی بر تولید بیشتر قهوه کردتا در طی نه سال تولید آن دو برابر شود. البته هیچ گاه به این هدف دست پیدا نکردند. 

در دهه 1990 اصلاحاتی رخ داد که امکان فروش مستقیم قهوه از تولید کننده به خریدار فراهم گردد تا دست بازاریابی های دولتی نباشد. متاسفانه صنعت قهوه در اواخر 1990 زمانی که بیماری قهوه در سراسر کشور تانزانیا گسترش یافت و باعث تلفات قسمت زیادی از درختان قهوه شد، با شکست مواجه شد.

امروزه هفتاد درصد تولید قهوه در تانزانیا از گونه عربیکا بوده و 30 درصد آن از گونه ربوستا می باشد. تقریبا 90 درصد قهوه تانزانیا توسط 450 هزار خرده مالک و کشاورز تولید و کشت می شود. و 10 درص باقی مانده را مزارع بزرگ قهوه در بر می گیرند. قهوه هایی از این کشور را می توان پیدا کرد که رد یابی آن ها به تعاونی تولید کنندگان یا ایستگاه شستشو می رسد.

درجه بندی

قهوه های تانزانیا از یک سیستم درجه بندی پیروی می کنند که عموما آن را درجه بندی بریتانیایی می خوانند. مشابه این درجه بندی را در قهوه کنیا می بینیم. این درجه ها عبارتند از  TEX ،UT ، TT ، AF ،F ،E ،C ،PB ،B ،A ،AA . طعم قهوه تانزانیا پیچیده و با ترش مزگی یا اسیدیته بالا می باشد. همچنین طعم یک فنجان قهوه تانزانیایی طعم یاد هایی از میوه و توت دارد. قطعا یک بار چشیدن قهوه این کشور ارزشش را دارد.

مناطق پرورش دهنده قهوه

عمده تولید ربوستا در نزدیکی دریاچه ویکتوریا و در قسمت شمال غربی این کشور قرار دارد. اما مناطق دیگری چون کوه کلیمانجارو، آروشا ، رووما ، امبیا ، تاریم و کیگوما گونه های دیگری نیز از قهوه را کشت می می کنند.

زیرگونه های قهوه زامبیا

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

کنت

گونه kent که از نام کاشف این گونه در هند گرفته شده است، یکی از عربیکاهای مقاوم است.