قهوه سبز برزیل

Brazilian green coffee

توضیحات

برزیل مهد جشن‌ها و کارناوال‌ها، فوتبال و موسیقی‌های منحصر به فرد است. اما چیزی ک برزیل را خاص و متمایز از بقیه کشورها می‌کند کشت و تولید قهوه است. به طوری که امروزه از برزیل به عنوان امپراطوری قهوه جهان نام می‌برند. در این پست شما را با سیر قهوه سبز در برزیل آشنا می‌کنیم.

برزیل سرزمین کارناوال‌های رنگی و موسیقی‌های متنوع است .این کارناوال‌ها و جشن‌ها هر ساله در ماه‌های مختلف مخصوصا ماه اول سال میلادی برگزار می‌شود. کارناوال‌های این کشور چندین روز به طول می‌انجامد. به طور مثال کارناوال برزیل که در فوریه برگزار می‌شود، 70 روز در شهرهای گوناگون این کشور طول می‌کشد. در این روز مردم موسیقی‌های برزیلی گوش می‌دهند و رقص معروف سامبا را انجام می‌دهند.

دو چیز برزیل را در جهان متمایز می کند: فوتبال و قهوه . فوتبال برزیل زبانزد همه مردم جهان است. اسطوره‌های فوتبال برزیلی از پله تا رونالدینیو و نیمار طرفدارانی در همه جای جهان دارند. تکنیک‌های فوتبال این کشور الگوی مربیان جهان است.

امپراطوری بزرگ دانه قهوه‌ای جهان

حدود یک قرن و نیم است که برزیل بزرگترین صادر کننده قهوه جهان می‌باشد. در گذشه برزیل 80 درصد سهم بازار را در دست داشت. بعد از آنکه دیگر کشورها به تولید بیشتر و با کیفیت تر قهوه پرداختند، سهم برزیل به یک سوم در جهان کاهش یافت. با این حال برزیل هنوز جایگاه قابل توجهی در بازار قهوه دارد.

چگونه پای قهوه به برزیل باز شد؟

قهوه ابتدا در سال 1727 از گویان فرانسه به این کشور رسید. فرانسیسکو د ملو پالهتا  اولین کسی بود که دانه قهوه را به صورت پنهانی به کشور برزیل آورد. افسانه‌ای وجود دارد که فرانسیسکو به عنوان دیپلمات به گویان سفر کرد و در آنجا همسر فرماندار عاشق و شیفته او شد . وقتی سفر کاری فرانسیسکو در گویان به پایان رسید همسر فرماندار به او دسته گلی داد که در آن دانه های قهوه پنهان شده بود. دانه قهوه به عنوان گیاه خانگی استفاده می شد و سپس از خانه‌ای به خانه دیگر و از باغی به باغ دیگر منتقل شد.

اولین بار قهوه به صورت یک محصول کشاورزی در نزدیک شهر ریودوژانیرو  در مزرعه‌ای که برده‌ها در آن کار می‌کردند، کشت شد. نزدیکی این مزرعه به شهر بزرگ ریو دوژانیرو باعث می‌شد حمل و نقل این محصول آسان تر رخ دهد. در این کشور امریکای جنوبی برعکس کشورهای امریکای مرکزی مزارع بزرگ بر مزارع کوچک غلبه می‌کردند و برده‌ها از چند هزار درختچه قهوه مراقبت می‌کردند.

دهه طلایی

سال 1820 تا ده سال بعد، شکوفایی قهوه در برزیل بود. عرضه قهوه بیش از نیاز کشور شد و برزیل قهوه خود را به جهان صادر کرد. تا ده سال بعد تر یعنی سال 1840، 40 درصد نیاز قهوه در بازار جهانی توسط برزیل تامین می‌شد.

دوره دیگری در سال 1880، دوره قهوه و شیر نامگذاری شده است. در این دوره امپراطوری قهوه و تولید کنندگان لبنیات باعث این نامگذاری شد. دولت وقت  به تثبیت شرایط قهوه در این کشور پرداخت. در اوایل قرن بیستم 80 درصد قهوه جهان را برزیل تامین و تولید می‌کرد و همین امر باعث می‌شد تا قهوه یکی از پایه‌ها و رکن‌های اساسی اقتصاد برزیل بود.

مسیر قهوه در برزیل فراز و نشیب‌های فراوانی داشت. از سوزاندن میلیون‌ها کیسه قهوه تا توافق نامه بین المللی قهوه! در نهایت این کشور همچنان یکی از تولید کنندگان بزرگ قهوه در جهان بوده و می‌باشد. امروزه برزیل با استفاده از امکانات و تجهیزات نوین به تولید این دانه خوش عطر و طعم می‌پردازد. در قدیم از روش فرآوری طبیعی یا خشک بیشتر استفاده می‌شد. در این روش قهوه همراه با کل گیلاس خشک می‌شد. امروزه فراوری طبیعی پالپ شده به تولید دان قهوه سبز این کشور، آب و رنگ دیگری داد.

برزیل علاوه بر تولید عربیکا، به تولید گونه ربوستا نیز می‌پردازد. سهم عربیکای برزیل 80 درصد و سهم روبوستا 20 درصد می‌باشد. ربستای کاشت شده در این کشور به نام کانیون شناخته می‌شود. این گونه پر کافئین در منطقه روندونیا کشت و تولید می‌شود.

جالب است بدانید در کشور قهوه، واردات هیچ دان قهوه سبزی رخ نمی‌دهد. این کشور رقابت بالایی با امریکا در مصرف قهوه دارد، به طوری که کودکان نیز این نوشیدنی را مصرف می‌نمایند.

آیا قهوه‌های برزیل قابلیت ردیابی دارد؟

برخی قهوه‌ها در برزیل تک خاستگاه هستند؛ بدین معنی که قهوه از یک مزرعه و زمین کشاورزی خاص قابلیت پیگیری و ردیابی دارد و صرفا قهوه آن مزرعه است.

قهوه هایی که کیفیت بالایی دارند، قابلیت ردیابی از یک مزرعه را دارد. قهوه‌هایی که کیفیت پایین تری دارند، همچین قابلیتی ندارد. لازم است بدانید برخی از قهوه ها هستند که با نام سانتوس شناخته می‌شود. این قهوه‌ها از بندر سانتوس ارسال و صادر می شوند و ارتباطی با منطقه سانتوس ندارد.

قهوه های برزیل طعمی شکلاتی و یا آجیلی دارند. همچنین درک حسی قهوه یا تن واری بالایی دارد. تن واری یا بادی، احساسی است که هنگام خوردن یک فنجان قهوه در کام شما احساس می‌شود.

قهوه برزیل در ایران به چهار دسته سانتوس، سرادو، فاین کاپ و ریو شناخته می شود.قهوه ریو نسبت به سایر قهوه های دیگر برزیل ارزان تر است.

قهوه سانتوس

همانطور که گفتیم برزیل یک سوم قهوه جهان را تامین می‌کند. یکی از معروف ترین قهوه‌های برزیل که با نام سانتوس شناخته می‌شود، از ممتاز ترین قهوه‌های این کشور می باشد. دان قهوه پس از بسته بندی از بندر سانتوس به دیگر نقاط صادر شده و برچسب سانتوس روی آن درج می‌‌شود.

منطقه میناس گرایس

در جنوب شرق کشور برزیل منطقه ای شناخته شده برای خریداران قهوه وجود دارد. در منطقه میناس گرایس کوه‌های بند و ارتفاعات زیادی وجود دارد که زمینه کاشت قهوه را فراهم می‌کند. این منطقه به چهار قسمت مهم در زمینه کشت قهوه تقسیم می‌شود: شمال میناس گرایس، جنوب میناس گرایس، منطقه جنگلی میناس و سرادو.

منطقه جنگلی میناس، در واقع ریشه و تاریخ قهوه را در خود جای داده است. در سال‌های اخیر مردم این منطقه به کاشت محصولات دیگری روی آوردند اما هنوز 80 درصد آن ها از طریق کشت این دانه امرار معاش می‌کنند. برداشت محصول در این منطقه به روش دستی صورت می‌گیرد.

قهوه سرادو

دان قهوه سرادو، یکی از با کیفیت ترین دان‌های برزیلی است که 100 درصد عربیکا بوده و طعمی ملایم و شیرین دارد. سرادو منطقه ای در برزیل است که  معنی آن فلات مرکزی است. قهوه ای که تولید شده در این منطقه در ارتفاع 200 تا 500 متری از سطح دریا کشت می‌شود. قهوه سرادو با روش خشک یا طبیعی فرآوری و عرضه می‌شود.

سرادو طعمی خامه ای و اسیدیته پایین را داراست. این دان در هنگام رست لایت یا روشن، طعمی آجیلی و کمی کاراملی از خود نشان می دهد. اما اگر رست تیره تر رخ دهد، طعم شکلاتی بیشتری از خود بروز می دهد.  قهوه منطقه سرادو به علت سطح مسطح مناطق کشاورزی امکان برداشت مکانیکی را میسر می  کند.  سرادو واقع در غرب ایالت میناس گرایس است که منطقه ای نسبتا جدید برای تولید قهوه می باشد.

اسپریتو سانتو

این منطقه از سایر مناطق دیگر برزیل کوچک تر بوده اما رتبه دوم در تولید قهوه این کشور را دارا می‌باشد. بیشتر تولیدات این منطقه گونه ربوستا است و حدود 80 درصد محصول قهوه را در بر می گیرد. در جنوب این منطقه کشاورزان بیشتر به کاشت عربیکا می‌پردازند.

پارانا

این منطقه فراز و نشیب‌های زیادی را در تولید قهوه به خود دیده است. قهوه یکی از بزرگترین محصولات کشاورزی این منطقه شناخته می‌شد. در سال 1975 یخبندان بزرگی رخ داد که آسیب فراوانی به محصولات قهوه رساند. از آن سال کشاورزان این منطقه تصمیم گرفتند خسارات احتمالی را کمتر کنند و به کشت محصولات کشاورزی دیگر نیز روی آوردند. این امر باعث شد تولید دو میلیون کیسه قهوه در سال از این منطقه کاهش پیدا کند.

زیرگونه های قهوه کشت شده در برزیل

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتورا، گیاه پا کوتاه قهوه

کاتورا (Caturra)، زیر گونه‌ای از گونه بوربون (گونه ای دیگر از عربیکا) است که در برزیل یافت شد. اما نتوانست طرفداری در این کشور پیدا کند. این گونه در کشورهای دیگر از جمله اندونزی، کلمبیا و … گسترش یافت. گیاه کاتورا کوتاه است و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری نسبت به گونه مادر خود، بوربون، دارد. اگر گونه کاترا در ارتفاع بالاتری کشت شود، از کیفیت آن کاسته می‌شود. به علت کوتاهی درخت کاتورا، شاخه های پربار تری از میوه دارند. رنگ میوه کاتورا زرد و قرمز بوده و برداشت آن آسان تر از دیگر گونه ها انجام می‌شود.